Co do zasady czas odbywania podróży służbowej nie jest wliczany do czasu pracy. Wyjątek stanowi czas przejazdu pracownika w podróży służbowej, który przypada na godziny pracy danego pracownika wynikające z obowiązującego go rozkładu czasu pracy w stałym miejscu pracy – jest wliczany do czasu pracy.
Przykład:
W siedzibie firmy przyjęto stałe godziny pracy od 8:00 do 16:00. W takim wypadku podróż odbywana między tymi godzinami zostali pracownikowi zaliczona do czasu pracy. Natomiast przejazd przed godziną 8:00 lub po godzinie 16:00 nie będzie wliczony do czasu pracy, gdyż podczas podróży pracownik nie wykonuje pracy.
W myśl art. 128 K.p. czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Nie ulega zatem wątpliwości, że cały czas zużyty na wykonanie zadania, które jest celem podróży służbowej, jest czasem pracy.
Co do zasady w trakcie odbywania podróży służbowej pracownik nie świadczy pracy na rzecz pracodawcy (chyba, że jest kierowcą i prowadzi pojazd). W związku z powyższym zasadą jest, iż czas przejazdu pracownika z miejsca stałej pracy do miejsca przeznaczenia nie jest czasem pracy.
Jednakże w wyroku z dnia 23.06.2005r. (II PK 265/04, OSNP 2006/5-6/76), Sąd Najwyższy stwierdził, iż czas dojazdu i powrotu z miejscowości stanowiącej cel pracowniczej podróży służbowej oraz czas pobytu w tej miejscowości nie są pozostawaniem do dyspozycji pracodawcy w miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy (art. 128 § 1 k.p.), lecz w zakresie przypadającym na godziny normalnego rozkładu czasu pracy podlegają wliczeniu do jego normy (nie mogą być od niej odliczone), natomiast w zakresie wykraczającym poza rozkładowy czas pracy mają w sferze regulacji czasu pracy i prawa do wynagrodzenia doniosłość o tyle, o ile uszczuplają limit gwarantowanego pracownikowi czasu odpoczynku.
Sąd Najwyższy stwierdził ponadto, iż jeśli czas spędzony w drodze z delegacji narusza ustaloną w Kodeksie pracy normę 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku na dobę, wówczas pracownikowi należy udzielić równoważnego okresu odpoczynku, lub jeśli nie jest to możliwe, wypłacić stosowny ekwiwalent pieniężny.
źródło: https://warszawa.pip.gov.pl/
Wytłuszczenia dokonane przez redakcję